Szkolenia zakładowe w oczach Wojtka

Radosne rozmyślania Weterana

1

Mknie autokar zakładowy,

Żona roni łzy w miednicę,

Dziś Weteran zakładowy,

Jedzie z Działem za granicę.

            Trudno dobrać słów otuchy,

            Od myślenia boli głowa,

    Bo jak prosto wytłumaczyć,

    Że granica to Krakowa,

Przez lat wiele z termometrem,

Badał ciepło i przepływy,

Włos już siwy, zdrowie nie to,

I na głowie brak już grzywy.

            Ale jedzie – pełen wiary,

            Aby odkryć znów przyłbicę,

    Perspektywy dalszych działań

            Mają zgłębić mu Dobczyce!

Mknie Szefostwo zamyślone,

By wyszkolić swoją trzodę,

Chce jak neon błysnąć twórczo,

Zarząd wszak wyraził zgodę.

            Pobłogosław nam Zarządzie,

    Uczestnictwem podnieś rangę,

    Aby każdy z uczestników,

            Mógł udźwignąć zadań sztangę!

Nie płacz żono, nie płacz synu,

Powitalne ćwiczcie tony,

Wszak ci to mój pierwszy wyjazd!

I powrócę wyszkolony………

2

Minął roczek – mokry, znojny

Znów autokar mknie jak strzała

By szkolenie odkryć twórcze

Mogła znów ferajna cała

            O rok starszy, ale jestem

            Serce ściska jakaś żałość

    Może by tak z Sikorowskim

            Jak w piosence: „iść na całość’/

Lecz rozsądek w rozum tupie

Masz już zdrowie całkiem nie to

Lepiej sobie siądź na dupie

Nie zostaniesz już poetą.

            Trudno w życiu coś osiągnąć

    Kiedy los ci w planach grzebie

    Lecz ja myślę, że najtrudniej

           Tak po prostu – śmiać się z siebie…

 3

Już w Dobczycach po raz trzeci

Chciałbym was powitać wierszem

Złożyć w rymy ciepłe słowa

To życzenie me najszczersze.

            A żem żaden zawodowiec

            Rozum wciąż mi stawia veto

            Wymyśliłem by się wesprzeć

            Satyrykiem i poetą.

Chciałem kupić Daukszewicza

Od gonitwy nogi bolą

Wszędzie słyszę: Panie, kto to?

My handlujem Disco-Polo.

            Minęło nam tysiąclecie

            Wokół widać duże zmiany

            My zaś twardzi, nieugięci

    Nadal wciąż się doszkalamy.

Mamy w dacie dwa tysiące

Miał być koniec – nie ma końca

Znów do Dobczyc nas przywiało

By nie wyszedł nikt na dzwońca.

            Nowy Zarząd, nowi ludzie

    Nowych zadań także wiele

    By nam razem dobrze było

            Wznieśmy dziś toasty szczere.