I stało się.......

"Nie lękajcie się"

Boże w Trójcy Przenajświętszej,
dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi Papieża Jana Pawła II,
w którym zajaśniała Twoja ojcowska dobroć,
chwała krzyża Chrystusa i piękno Ducha miłości.
On, zawierzając całkowicie Twojemu miłosierdziu
i matczynemu wstawiennictwu Maryi,
ukazał nam żywy obraz Jezusa Dobrego Pasterza,
wskazując świętość, która jest miarą życia chrześcijańskiego,
jako drogę dla osiągnięcia wiecznego zjednoczenia z Tobą. 

 

 Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach jako drugie dziecko Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Brat Edmund był od niego o kilka lat starszy.

Ojciec Karola był byłym oficerem, który został jednak ostatecznie urzędnikiem.
Dziewięcioletni Karol przeżył wielka tragedie. 16 kwietnia 1929 roku zmarła jego matka, Emilia. Po latach właśnie matce poświęcił jeden ze swoich pierwszych wierszy:
Bardzo młodo i w tragicznych okolicznościach zmarł brat Edmund. W 1932 r. pracując w Bielskim szpitalu zaraził się od pacjentki dyfterytem.






Rodzice Karola z bratem

Karol z mamą

                                                                                                                                                                                      

Emilii matce mojej

Nad Twoją białą mogiłą
Białe kwitną życia kwiaty-
- o, ileż lat to już było
bez Ciebie – duchu skrzydlaty-

Nad Twoją białą mogiłą
Od lat tylu już zamkniętą,
spokój krąży z dziwną siłą,
z siłą, jak śmierć niepojętą.

Nad Twoją białą mogiłą,
Cisza jasna promienieje,
Jakby w górę coś wznosiło,
Jakby krzepiło nadzieję.

Nad Twoją białą mogiłą
Klęknąłem ze swoim smutkiem
- o, jak to dawno już było
jak się dziś zdaje malunkiem.

Nad Twoją białą mogiłą
O Matko – zgasłe kochanie –
Me usta szeptały bezsiłą:
-Daj wieczne odpoczywanie-

W planach Karola Wojtyły znajdowały się studia nad literaturą na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także doskonalenie umiejętności aktorskich.
Już po roku studia przerwał wybuch II wojny światowej. Podjął wówczas fizyczna pracę w zakładach chemicznych Solvay w Borku Falęckim. W tym okresie związał się też z organizacją podziemną "Unia", powiązaną ze środowiskiem katolickim, która starała się między innymi ochraniać zagrożonych Żydów. W lutym 1941 r., gdy wrócił po pracy do domu zastał w nim nieżyjącego ojca. Jak sam wspominał, w wieku 20 lat utracił już wszystkich, których kochał.
1942– Karol Wojtyła wstępuje do Seminarium Duchownego w Krakowie
– rozpoczęcie studiów na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego
1946–48– studia teologiczne w Rzymie 1948 – powrót do Polski, objęcie wikariatu w parafii Niegowić w Małopolsce  

16 października 1978 – wybór Karola Wojtyły na papieża, przyjęcie imienia Jan Paweł II

 

2-10 czerwca 1979 – pierwsza pielgrzymka do Polski (Warszawa, Gniezno, Częstochowa, Kraków, Kalwaria Zebrzydowska, Wadowice, Oświęcim-Brzezinka, Nowy Targ). W Warszawie Jan Paweł II wygłasza słynne kazanie „Niech stąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”
13 maja 1981 – Ali Agca strzela do papieża na Placu św. Piotra w Rzymie 

16 - 23 czerwca 1983 - druga pielgrzymka do Polski (Warszawa, Niepokalanów, Częstochowa, Poznań, Katowice, Wrocław, Góra Świętej Anny, Kraków)
27 grudnia 1983 - spotkanie w rzymskim więzieniu z zamachowcem Ali Agcą
8 - 14 czerwca 1987 - kolejna podróż do Polski (Warszawa, Majdanek, Lublin, Tarnów, Kraków, Szczecin, Gdynia, Gdańsk, Częstochowa, Łódź)
1 - 9 czerwca 1991 - podróż do Polski (Koszalin, Rzeszów, Przemyśl, Lubaczów, Kielce, Radom, Łomża, Białystok, Olsztyn, Włocławek, Płock, Warszawa)
31 maja - 10 czerwca 1997 - pielgrzymka do Polski (Wrocław, Legnica, Gorzów Wielkopolski, Gniezno, Poznań, Kalisz, Częstochowa, Zakopane, Ludźmierz, Kraków, Dukla, Krosno)
5 - 17 czerwca 1999 - kolejna wizyta Jana Pawła II w naszym kraju (odwiedza m.in. Gdańsk, Pelplin, Licheń, Warszawę, Bydgoszcz, Toruń)
16 - 19 sierpnia 2002 - pielgrzymka do Polski (Kalwaria Zebrzydowska, Kraków)

2 kwietnia 2005 roku– papież Jan Paweł II umiera w Watykanie

Twórczość literacka:
2005 - "Pamięć i tożsamość"
2004 - "Wstańcie! Chodźmy!"
2003 - "Tryptyk Rzymski"
2002 - "Autobiografia"
1996 - "Dar i Tajemnica"
1994 - "Przekroczyć próg nadziei" (wywiad - rzeka udzielony włoskiemu dziennikarzowi Vittorio Massoriemu)
1979 - "Myśląc ojczyzna".
1975 - "Rozważania o śmierci"
1960 - "Przed sklepem jubilera"
1950 - "Brat naszego Boga" (sztuka teatralna)
1946 - "Pieśń o Bogu ukrytym"
1940 - "Hiob", "Jeremiasz" (sztuki teatralne)

Tulipany o nazwie Jan Paweł II

Ks. Jerzy Popiełuszko

Błogosławiony w dn. 6 czerwca 2010 r.

- Święto Dziękczynienia

Ur. się w dn. 23 kwietnia1947 r. w Okopach koło Suchowoli. Zginął za wolną Polskę zamordowany przez funkcjonariuszy SB,
 zm. 19 października 1984 r.(dokładna data śmierci nie jest znana).
Mówił o potrzebie prawdy, przebaczania i solidarności miedzy ludźmi.
Rodzice Jerzego Popiełuszki Marianna i Władysław prowadzili gospodarstwo rolne. Od dzieciństwa Jerzy był ministrantem i wyróżniał się głęboką religijnością; był typem samotnika.

W latach 1961-1965 uczęszczał do liceum w Suchowoli, a po maturze 24 czerwca 1965 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie. Po pierwszym roku studiów, w latach 1966-1968 odbywał przymusowo zasadniczą służbę wojskową w specjalnej jednostce dla kleryków w Bartoszycach. 28 maja 1972 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego, a następnie pracował w parafiach w Ząbkach i Aninie. Z Anina został przeniesiony do Warszawy i był księdzem w Kościele Dzieciątka Jezus, św. Anny oraz, od czerwca 1980 roku, w Parafii pw. św. Stanisława Kostki. W 1978 roku został duszpasterzem środowisk medycznych w Warszawie.

Kapłan "Solidarności"Od sierpnia 1980 związany ze środowiskami robotniczymi, aktywnie wspierał także Solidarność:
"Gdyby większość Polaków w obecnej sytuacji wkroczyła na drogę prawdy, stalibyśmy się narodem wolnym już teraz."
"Prawda kosztuje dużo, lecz wyzwala."
"Chrześcijaninowi nie może wystarczyć tylko potępienie zła. (...) Ale chrześcijanin musi być prawdziwym świadkiem, rzecznikiem i obrońcą sprawiedliwości, dobra, prawdy, wolności i miłości. O te wartości musi odważnie się upominać dla siebie i dla innych"
"Panie spraw byśmy stale byli nastawieni na przebaczanie bliźnim."
"Solidarność to jedność serc, umysłów i rąk, zakorzeniona w ideałach, które są zdolne przemieniać świat na lepsze."
 Ostatnie słowa matki:
"...nikogo nie osądzam, śmierci niczyjej nie żądam. Pan Bóg sam kiedyś osądzi. Ile trzeba, tyle mordercy będą musieli odpokutować. Niech im Pan Jezus daruje. Najbardziej bym się cieszyła, żeby się oni nawrócili."